ترخینه، غذای سنتی غرب ایران

ترخینه، یکی از غذاهای سنتی منطقه غرب کشورمان است،این غذا خواص درمانی متعددی دارد به طوریکه به علت داشتن یک آنتی بیوتیک طبیعی در آن به عنوان دارویی جهت درمان سرماخوردگی محسوب می شود.

همانگونه که در ابتدای این مطلب عنوان شد ترخینه بیشتر به منطقه غرب کشورمان اختصاص دارد و در استانهای زیر به عنوان یک غذای پر مصرف شناخته می شود:

• لرستان ،کردستان ،ایلام، کرمانشاه و همدان

واژگان شناسی:

ترخینه برای نخستین بار در قرن یازدهم در کتاب لغت نامه جارالله زمشخری آورده شده است،بعد از وی در قرن سیزدهم این نام در دانشنامه جهانگیری آورده شده است.

این غذا در زبانهای مختلف یک نام خاص دارد نظیر:

• در زبان کردی به آن دوینه می گویند.
• در زبان لری به آن کشگینه می گویند.

ترکیبات مهم:

ترخینه، سرشار از ویتامین های مختلف است که هرکدام از آنها برای بدن انسان بسیار مفید و لازم است، ویتامین هایی

همچون: A، C، D، E، K،B

خواص مصرف:

ترخینه به شکل آش بیشتر در ماهای سرد سال تهیه می شود و از آنجا که حجم بالایی از آنتی بیوتیک و ویتامین ها را دارد خواص زیرا می توان برای آن نام برد:

• درمان سرماخوردگی و سرفه و گلودرد
• افزایش انرژی و تقویت عضلات بدن به علت حجم بالای پروتئین موجود در آن
• تقویت حافظه
• جلوگیری از بیماری آلزایمر

ترخینه جامد:

ماده اولیه آش ترخینه است که :

هنوز برای مصرف آماده نیست،ترخینه خشک به دلیل دوغ زیاد و گندم یا جو در زیر نور مستقیم  خورشید خشک می شود، بعد از خیس خوردن در آب جوش به صورت یک سوپ در می آید.

نکته مهم مصرف:

ترخینه را یا از فروشگاه های معتبر یا افراد مورد اعتماد تهیه نمایید، افرادی که در کنار خیابانها یا به صورت رهگذر اقدام به فروش ترخینه می نمایند به هیچ عنوان قابل اعتماد نمی باشند زیرا:

• پخت ترخینه به پاکیزگی فراوانی نیاز دارد.
• رعایت اصول بهداشتی در پخت آن بسیار واجب است.