گیاه هفت بند ترکیبات و خواص مصرف آن
گیاه هفت بند از گیاهان دارویی طب قدیم ایران می باشد،این گیاه که علف هفت بند نیز خوانده می شود در اکثر نقاط کشورمان رشد پیدا می کند،این گیاه در چمنزارها،کنار جاده ها،زمین های متروک،خرابه ها،مناطق سایه دار و بین تخته سنگ ها مشاهده می شود.
گیاه هفت بند در مواجه با عوامل خارجی مقاوم است و از بین نمی رود حتی اگر پای خود را بر روی آنها بگذاریم یاز هم اتفاقی برای آنها نمی افتد،این گیاه علاوه بر ایران در بیشتر مناطق آسیا،اروپا،آمریکا و آفریقا رشد می کند.
گیاه شناسی:
از نظر گیاه شناسی هفت بند گیاهی است،یکساله ،ساقه آن خوابیده و طول آن نزدیک به 50 سانتیمتر می باشد، برگهای این گیاه ریز ،نوک تیز و دارای گلهای ریز و کوچک و صورتی رنگ می باشد.
ترکیبات شیمایی:
گیاه هفت بند دارای این ترکیبات می باشد:
- اسید پوگیلونیک
- اسید اگزالیک
- آرابینوسید
- اسانس
- مواد رزینی
- مواد قندی
- موسیلاژ
مقدار و نحوه مصرف:
جهت تهیه جوشانده گیاه هفت بند، ۳۰ گرم گیاه خشک شده را در یک لیتر آب جوش بریزیدو بعد از گذشت ۱۰ دقیقه که جوشید،آن را صاف و با شکر یا عسل مخلوط کرده و مصرف نمایید. مقدار مصرف این جوشانده یک فنجان سه بار در روز است.
طبع و خواص مصرف:
از نظر طب قدیم ایران طبعی گرم و خشک دار و مهم ترین خواص مصرف آن عبارتند از:
- قابض است و برای رفع اسهال و اسهال خونی به کار می رود.
- در بند آوردن خونریزی
- درمان آسم و برونشیت
- کاهش تب
- رفع اگزما
- رفع ورم روده بزرگ
- رفع ترشحات زنانه
- درمان زخم های چرکی و عفونی
- دفع سنگ کلیه و مثانه
- تسکین دردهای معده
- تسکین سردرد،میگرن،درد سیاتیک و درد کمر
- رفع نفخ و تسهیل هضم غذا
- درمان تاول و سوختگی
- تسکین دردهای نقرس و رماتسم
- کنترل قند خون به خصوص برای افرادی که بیماری دیابت دارند.
تذکر:
هفت بند تحریک کننده سیستم عصبی می باشد و ممکن است بر اثر مصرف بیش از حد فرد دچار تشنج شود.